مرگ بر اسراییل دستور اکید دینی است

در دین از فحش دادن نهی شده است،
اما لعن و نفرین بحث دیگری است،
چون طرف در لعن و نفرین امر را به خداوند محول میکند و
وضعیت خود را در قبال حق و ناحق مشخص میکند.

سوره تبت (مسد) آیه 1:
تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَّ
بریده باد هر دو دست ابولهب (و مرگ بر او باد!)

در روایات شیعه دستور هست که بعد از نماز دشمنان خدا را لعن و نفرین کنید،
دین شیعه از ما میخواهد به قاعده تولی و تبری که جزیی از دین ماست عمل کنیم و بی تفاوت نباشیم.

امام زمان به دیدن عارفی میاید و میگوید که فلانی چرا زیارت عاشورا نمیخوانی! و چند بار تاکید میکند زیارت عاشورا بخوان!
این قضیه، سوالی را مطرح میکند که امام میخواسته چه چیزی به آن عارف بگوید؟
ما این همه زیارت داشتیم، چرا امام زیارت عاشورا را تاکید می کند؟

دو مورد را باید مورد توجه داشت:
نکته اول: زیارت عاشورا سند سیاسی است و خواندن آن عمل به قاعده تولی و تبری است.
نکته دوم: بقول امام صادق علیه السلام: کل یوم عاشورا، کل ارض کربلا
تمام روزها عاشوراست، تمام زمینها کربلاست
عالم محل حق و باطل است، شما در این وادی کدام طرفید؟
پس یک شیعه نمیتواند به مسائل سیاسی اهمیتی ندهد، چون در زیارات ائمه این مسائل آمده و خواسته اند به ما تذکر دهند که نمیتوانید بی تفاوت باشید.
و باید به زبان هم اقرار کنید کدام طرف هستید.
و این قضیه مهمی است.
قضیه عاشورا میتواند در همه دورانها تکرار شود،
و باید هوشیار بود،
و جلوی این پیشامد با ابراز علاقه به حق و دوری از ناحق ابراز کرد تا
ناحق بخود جرات به فعلیت رسیدن ندهد،
و امان از زمانی که محافظه کار باشیم،
که آن موقع عاشورا اتفاق افتاده است!
این را زیاد شنیده ایم که
قلب هایشان با حسین بود ولی شمشیرهایشان بر علیه او!

اگر در جامعه ای همه دینداران اظهار صریح به دینداری خود کنند و پایبند بودن خود را اعلام کنند به وضوح خیلی از جرائم اخلاقی جرات بروز و ظهور پیدا نمیکنند.
و اگر بروز و ظهور داشتند نشان از محافظه کاری ماست.
بطور مثال در دوره ای خواسته شد شیعیان انگشتر عقیق بدست کنند که در حقیقت اظهار دوستی با اهل بیت (ع) را علنی کنند، (تولی) و این کار سیاسی بود،
البته دوره هایی هم به ضرورت تقیه، این امور کمرنگ شد.

امام علی علیه السلام:
کسی که انزجار از زشتی را با قلب و دست و زبانش بیان نکند، پس او مرده ایست بین زنده ها.

قاعده "تبری" همسطح "نماز" و جزء فروع دین ما شیعیان قرار داده شده، پس اگر از نماز سوال کنند از آن هم سوال میکنند.

ما شیعیان!
از به زمین ماندن دستورات شریعت ضربه ها خورده و میخوریم و خواهیم خورد!
تا زمانی که انشاء الله صاحب شریعت برگردد.
شیعه یعنی صراحت و قاطعیت.
در این قرن هم کسی مثل امام خمینی رحمت الله علیه نشان داد که شیعه باید چگونه باشد.

فرق امام با سایرین محافظه کار نبودن وی بود، امام کاملا صریح بود.
او جغرافیای سیاسی جهان را بهم ریخت.
او واژه هایی که در جهان سیاست جزو مسلمات! شده بود به چالش کشید و مشروعیتش را زیر سوال برد،
و واژه های دیگری را جایگزین کرد.
...
و فرق است بین محب شیعه! و محب اهل بیت! و شیعه اهل بیت!